Zbiórka na Dworcu Centralnym w środku nocy o 5:45 w niedzielę to duże wyzwanie. Gdyby nie uśmiechnięte, w większości znajome, buzie, wszyscy pewnie przypominali by Zombie. Wszyscy budzą się do życia witając się głośnymi okrzykami radości i mocnymi uściskami. Jak zwykle przy pomocy rodziców szybciutko pakujemy się do pięknego luksusowego pociągu – PESSY. Po krótkiej walce z bagażami, delektujemy się komfortową jazdą. Mamy wrażenie, że pociąg ledwie muska tory. Podróż do Wisły Uzdrowisko zlatuje nam jak krótka przyjemna chwila. Jedni drzemią, inni śmieją się w głos, inni hipnotyzują wzrokiem świecące prostokąty, osłuchując im akcje serca muzycznego i oddech internetowy przy pomocy słuchawek. Do autokaru bagaże trzeba zaciągnąć z peronu już własnymi siłami, wszyscy dzielnie dają radę. Środki transportu, swoim luksusem rozpieszczają nas do końca. Tym razem podróżujemy srebrnym Mercedesem. Po krótkim postoju pod sklepem, lądujemy w naszym Ośrodku Maria w Istebnej na Zaolziu. Po pysznym obiadku możemy odpocząć w swoich pokojach. Wyruszyliśmy przywitać się ze stokiem, był czas żeby zapoznać się z regulaminem obozowym i okazja, żeby napić się gorącej czekolady i porzucać śnieżkami. Wracamy na kolację a po niej i krótkim odpoczynku ruszamy do „Francikowej Izby”. Zaczynają się zabawy integracyjne, możemy się poznać z nowymi uczestnikami, wyszaleć, powygłupiać i pośmiać z siebie i kolegów, a nawet kadry. Co prawda jesteśmy już na nogach wiele godzin, ale na pewno nie będzie łatwo szybko zasnąć. Musimy przecież nacieszyć się swoim towarzystwem i wymienić emocjami i odczuciami, a jutro nowy ekscytujący dzień i szusowanie na białym puchu.