Niestety słoneczko dzisiaj nie było dla nas tak łaskawe jak wczoraj. Świat spowiła mgła. Na stok szliśmy w gęstych oparach wilgotnej mgły. Dzisiaj na stoku wszystko szło dużo sprawniej, sprzęt wypożyczony, można więc było szybko ruszyć do szusowania. Wszyscy dzisiaj zjeżdżali z dużego stoku, wczorajsze rozgrzewki na średnim, dały odpowiednie rezultaty. Chociaż czasami były momenty grozy. Na przykład gdy, pomimo wcześniejszych instruktaży, młody adept narciarstwa – Jerzy, na oczach widzów, podczas facebookowej relacji na żywo, koncertowo wyglebił się na stoku. Nic się nie stało, ale emocje były duże i w dodatku transmitowane w eter. Wiadomo, jak się nie przewrócis to się nie naucys. Cały czas intensywnie pracują na stoku naśnieżarki, więc mamy okazję pojeździć na świeżym puchu, ciekawe wrażenia daje też przecinanie z impetem wilgotnych chmur śniegu wytwarzanych na lekkim mrozie. Relacje na żywo staną się na pewno stałym elementem naszych obozów, szczególnie, że mamy świetnego prowadzącego w osobie duszy naszych wyjazdów artystycznych – rogacza Ziemka. Będziemy oczywiście równolegle zamieszczać filmy i zdjęcia, bo niestety relacje na żywo, są słabej jakości, choć niewątpliwie dają wszystkim wiele radości i satysfakcji, a także możliwość skomentowania wszystkiego na żywo. Powrót ze stoku niósł ze sobą sporo wrażeń, bo do naszej grupy przyłączył się piesek, zapoznany na stoku, który dostał robocze imię Ryszard, po kocie, który w ubiegłym roku mieszkał w wypożyczalni sprzętu. Perfidnie wykorzystywał swoją sytuację, leżąc martwym bykiem na kocyku i przyjmując względy wypożyczających, którzy nie szczędzili mu głaskania i podziwu. Obiadek był bardzo smaczny. Wszyscy zachwalają gulasz, pyszną sałatkę i możliwość wyboru pomiędzy ziemniakami a kaszą. Po sjeście były do wyboru zajęcia kreatywne z Panem Adrianem, vel Cibonsem, na których powstała solidna burza mózgów, na tematy egzystencjalne. Można też było pośpiewać z Panią Agnieszką, vel Misią, fajne i wszystkim znane popularne piosenki. Na kolację uwielbiane przez wszystkich spaghetti. Wieczorem niewątpliwy hit naszych zimowych obozów, czyli występ góralskiej kapeli „Jetelinka”. No i żeby, choć w części opisać niesamowite emocje, wrażenia i tańce, nie mówiąc o muzyce, trzeba by napisać małą książkę, więc tylko odeślę do obejrzenia filmów na Facebooku. Wspomnę tylko pokrótce, że koncert odbył się dzięki heroicznej postawie Janka, głównego gawędziarza kapeli, który rano miał poważny zabieg wykonany na nodze i przez to przybył do nas o kulach i w opatrunku. Wszyscy śpiewali, tańczyli, grali, podziwiali góralskie oryginalne instrumenty i słuchali autentycznych regionalnych dźwięków, melodii i tekstów. Atmosfera była wspaniała, a nasze wrażenia wzmacnia świadomość, że słuchamy kapeli, zdaje się, już dziesiąty raz. Sporo osób pamiętało nawet układy taneczne, więc Pani Monika Mama zespołu miała dzięki temu ułatwione zadanie. Przed nami jeszcze szereg fajnych emocji i przeżyć, a już jesteśmy zachwyceni.